Marianne stuift het kleine cafeetje binnen: ‘Sorry dat ik zo laat ben Rob, maar er was echt geen doorkomen aan. De hele stad is in rep en roer! Zonder die perskaart had ik het wel kunnen vergeten. Toch was het een hele toer om de stad te verlaten. Ik ben meer dan twee uur eerder vertrokken!’
‘Ik had eindelijk weer eens tijd om de krant eens uitgebreid door te nemen,’ zegt hij — terwijl hij de printdummy sluit — om haar gerust te stellen. ‘Neem eerst rustig een bak koffie om op te warmen. Je kunt ook een kom snert nemen. Ze hebben hier snert uit grootmoederstijd.’
Passend bij het winterlandschap wordt het snert. Omdat inmiddels ook zijn maag rommelt, wordt het zelfs twee maal boeren snert door moeke zelf geserveerd. Verder is de kroeg nog leeg, want het ijs is nog iets te dun. De soep wordt genuttigd. Ondertussen worden de bekende koetjes en kalfjes uitgewisseld. Dan wordt de conversatie langzaam zakelijker.
‘Marianne, ik mis de gegevens waar we echt wat aan hebben. Die gegevens, die de politiek aanzetten tot ingrijpen,’ zegt hij.
‘Ik heb dergelijke gegevens nooit verwacht Rob. Dat heb al eerder zowel schriftelijk als mondeling aangegeven. Het is een open beweging, die niets heeft te verbergen en dat in de praktijk ook niet doet!’ Zij reageert behoedzaam: ‘Dat de pers, vooral de roddelpers met indianen verhalen komt kan ik niet ontkennen, het is hier echt aan de politiek om daar niet in te trappen. Rechts radicale nudisten — als beweging — bestaan er echt niet. De bewoners vormen een gewone doorsnee van de maatschappij. Hoogstens zijn de fundamentalistische gelovigen ondervertegenwoordigd.’
‘Rob, zodra je een beetje meehelpt als vrijwilliger ben je gelijk welkom. Je zit zo vol met allerlei vrijwilligersbaantjes en je hebt overal inzicht in van de school- tot de bouwcommissie.’
‘En de school?’ vraagt hij: ‘Marianne, wat is je persoonlijke ervaring!’
‘Als moeder; mijn kinderen vinden het een heel leuke school,’ antwoordt Marianne.
‘Een puur witte school!’ zo verstopt hij een vraag in een bewering. Hij gaat uit van een bevestiging, maar bij vrouwen kun je dat nooit weten.
“Zo begon het, maar dat verandert snel. Nu is het al een aardig gemengd beeld. De bewering dat ‘Het Vrijheidskwartier’ een soort getto is, is nog zo'n sprookje! Ik ben op eigen initiatief al vast een onderzoek naar de beleving in de omgeving begonnen. Het zijn nog maar de eerste resultaten, maar het is opvallend hoeveel mensen banden hebben met dat centrum. Een goed voorbeeld is een lunchroom als ‘De Koffieboon’. De moeders van buiten komen dan koffie drinken terwijl de kinderen in het poedelbad met zandbak spelen,” geeft zij aan.
‘Dit is een politiek antwoord, trut: ’ denkt Rob, maar dan zegt hij meer politiek: ’Dat zal na deze rellen snel veranderen!’
Ze zijn het niet eens en Marianne beseft dat elke poging tot meer begrip gedoemd is te mislukken. Het is te hopen dat ze op een hoger niveau een genuanceerdere kijk hebben. Marianne krijgt al meer weerzin tegen deze merkwaardige baan. Gelukkig gaat haar dekmantel als freelance journalist steeds meer op een echte baan lijken. Straks heeft ze ‘De Dienst’ niet echt meer nodig.
Rob kan met Marianne geen donder beginnen. Ze heeft voor ‘De Dienst’ geen waarde meer. Gelukkig heeft de politiek voor nieuwe bevoegdheden gezorgd. Een leuke moord die lijkt op Islamitisch geweld, kan het vertrouwen in dat nudistisch centrum misschien wel op hun grondvesten doen schudden...
Wordt vervolgt met: 18. Overleg op hoog niveau.