Sita leest verder in ‘Taboe’
Ze had behoorlijk de pest in. Niet voor lang natuurlijk, want ze was niet van plan, door het slechte openbaar vervoer haar humeur te laten verpesten. Dinsdag — dat is 't vandaag — is voor Sita een intense dag, veel colleges achter elkaar. Ze gaapt en voelt haar rug, zodat ze zich uitrekt en anders gaat zitten.
Sita nipt weer aan haar koffie. Dat doet goed. Dan opent ze de roman ‘Taboe’ en leest verder: “Cirvel ziet hoe de minder fortuinlijke ouders, die toevallig een te mooie tiener-dochter hadden, hun dochter naar voren brengen. De tirannieke Zoon-van-Taboe had deze nieuwe rite ingesteld, om de greep op dit arme volk te versterken. Uit iedere stad — die niet absoluut gehoorzaam aan Taboe was — een meisje tussen veertien en achttien jaar. De arme wichten ontkleden zich als teken van de dood. Het volk juicht! Er is nog even tijd om afscheid van ouders, broers en zusters te nemen...
De Zoon-van-Taboe geeft het teken, dat de offerplechtigheid weer verder gaat. De priesters zalven de jonge dames met heilige olie, waarna ze — één voor één — tussen twee soldaten in de vlammen worden gebracht.
Cirvel voelt de pijn — van het eerste meisje — alsof het haar pijn is. Ze kijkt naar het verkoolde geraamte van haar eigen lichaam en het tienerlijfje in de vlammen. Ze voelt de ondraaglijke angst — en de pijn in de naakte billen, die de gloeiende houtskool raken en nog meer pijn. Ze weet dat deze pijn eeuwig zal duren...”
Sita voelt haar ogen vochtig worden. De letters krijgen een waas. Dit is te erg zegt haar gevoel. Haar lijf voert de opdracht uit! Ze vecht want ze wil de tekst niet loslaten, maar ze voelt dat haar hartchakra ferm terugvecht. Ze laat haar ogen door de ruimte dwalen...
Wordt vervolgt met: 4. Sita leest Taboe & ontmoet Fatima.